Met de tijdopener verlieten we Valerian weer als een kind in de straten van Parijs. We zien hem op het aanrecht leunen, de sigaret in de mond, kalend, ruig en knapperig. Tussen de twee, een ramp, een groot ongeluk in het ruimte-tijd continuüm. Mézières en Christin hebben na veertig jaar en tweeëntwintig albums besloten de serie te sluiten. Maar de echte helden die sterven nooit, bepaalde auteurs, uitgekozen, kunnen met de zegen van de twee makers hun eigen avontuur van Valérian en Laureline schrijven. Eén voorwaarde: dat het album geen eenvoudige variatie is, omdat er veel zijn, maar een originele "herhaling" in de eigen stijl van de auteur. En zelfs een uitzonderlijk album in elke zin van het woord. Dit is het geval met dit eerste opus, ondertekend door Manu Larcenet, een onwaarschijnlijke en zeer jubelende kruising tussen Les Oiseaux du Maître en Bill Baroud, een vleugje humor ongebruikelijk voor een essentieel album.