In dit tweede deel volgen we opnieuw een stripauteur tijdens zijn wanhopige zoektocht naar inspiratie. Na de ontelbare fiasco’s is hij opgenomen in de kliniek ‘De Vrolijke Vogeltjes’ (Psychiatrische kliniek voor gekken, stapel en halfstapel). Hij leert er in een gemeenschap te leven en neemt deel aan allerhande activiteiten: sport (‘Onder ons gezegd en gezwegen, met elf sociopaten heb je nog geen geweldige voetbalploeg.’), tekenles, een gesprek met de psychiater (‘Ik houd wel van psychiaters, zij nemen gekken ten minste serieus…’), uitdeling van medicatie (‘Drugs zijn er gratis en – dat heb ik nog nooit gezien – er is zelfs iemand die toekijkt dat je de juiste dosis neemt. Ik snap niet waarom er niet meer volk zit.’). We willen nog niet alles weggeven, maar de auteur kikkert erg op van zijn verblijf in kliniek ‘De Vrolijke Vogeltjes’ en ziet ook zijn familie terug. Dan toch een happy end?